Η Παχυσαρκία επεκτείνεται κατά τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως με πολύ ταχείς ρυθμούς. Για πρώτη φορά οι παχύσαρκοι σε όλο τον κόσμο ισοσκέλισαν τους πάσχοντες από ασιτία, ανήλθαν δηλαδή στο 1.1 δισεκατομμύριο ανθρώπων. Αν και υπάρχει σαφής κληρονομική προδιάθεση σε κάποιους να γίνουν παχύσαρκοι, πρέπει να συνυπάρξουν και άλλοι παράγοντες περιβαλλοντολογικοί και ψυχοκοινωνικοί ώστε η προδιάθεση αυτή να εκφραστεί. Υπάρχουν κάποια ενδοκρινικά νοσήματα του θυροειδούς , των επινεφριδίων και της υπόφυσης που ευνοούν την παχυσαρκία. Ωστόσο στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων της παχυσαρκίας δεν υφίσταται ενδοκρινολογικό αίτιο. Επί πλέον οι ορμονικές διαταραχές δεν φτάνουν σχεδόν ποτέ να προκαλέσουν πολύ βαριές μορφές παχυσαρκίας αφενός και αφετέρου διαγιγνώσκονται και θεραπεύονται σχετικά εύκολα. Οι υπέρβαροι στο λεγόμενο Δυτικό κόσμο αποτελούν το 50% του πληθυσμού ενώ οι παχύσαρκοι που έχουν ανάγκη ιατρικής βοήθειας φτάνουν το 25 – 30%. Οι άνθρωποι που πάσχουν από Νοσογόνο Παχυσαρκία φτάνουν το 2-3% του πληθυσμού (Νοσογόνος Παχυσαρκία καλείται η παχυσαρκία που επιφέρει Δείκτη Μάζας Σώματος ≥ 40Kgr/m2 ). Οι συνέπειες της Παχυσαρκίας είναι πολλές, χρόνιες, δυσίατες και επικίνδυνες για τη ζωή. Σε γενικές γραμμές αποτελούν τη δεύτερη αιτία θανάτου στο Δυτικό κόσμο μετά από το κάπνισμα, με το οποίο η παχυσαρκία δρα συνεργικά στη δημιουργία πολλών επιπλοκών.

< Πίσω